Zgodnie z postanowieniem Sądu finansowego Berlin-Brandenburgia (Finanzgericht Berlin-Brandenburg) z 7 lutego 2018 r. (sygn. akt 1 V 1175/17) tymczasowo zakazano kontroli na mocy ustawy o płacy minimalnej dla międzynarodowych usług transportowych realizowanych przez przewoźników z innych krajów UE.

Na skutek postanowienia Sądu finansowego tymczasowo została wstrzymana kontrola polskiego przewoźnika w zakresie przestrzegania przepisów ustawy o płacy minimalnej MiLoG. Sąd ma wątpliwości, co do paragrafu §20 niemieckiej ustawy o płacy minimalnej (MiLoG). Jego zdaniem nie ma jasności, czy w ogóle ten paragraf powinien odnosić się do przewoźników mających swoją siedzibę w krajach UE, ale nie posiadających żadnego oddziału na terenie Niemiec. Jest to związane z brakiem jednoznacznego wyjaśnienia definicji „zatrudnienia w kraju” i tym, kogo obejmuje definicja pracownika zatrudnionego w Niemczech.

Warto dodać, że Niemieckie Stowarzyszenie Spedycji i Logistyki (DSLV e.V. – Deutsche Speditions- und Logistikverband e.V) zgodne jest z decyzją Sądu. Według DSLV krajowe przepisy dotyczące płacy minimalnej mają zastosowanie tylko do pracowników, którzy regularnie ponoszą koszty utrzymania w danym kraju czyli na terenie Niemiec, a nie powinny dotyczyć kierowców w transporcie międzynarodowym, którzy koszty życia ponoszą poza ich granicami.

§20 ustawy MiLoG – Mindestlohngesetz (wersja oryginalna)
§ 20 Pflichten des Arbeitgebers zur Zahlung des Mindestlohns
Arbeitgeber mit Sitz im In- oder Ausland sind verpflichtet, ihren im Inland beschäftigten Arbeitnehmerinnen und Arbeitnehmern ein Arbeitsentgelt mindestens in Höhe des Mindestlohns nach § 1 Absatz 2 spätestens zu dem in § 2 Absatz 1 Satz 1 Nummer 2 genannten Zeitpunkt zu zahlen.